WIL | Buren voor Buren vrijwilliger Jos Westerink: “ Klussen in de wijk bij kwetsbare ouderen: kleine moeite, groot plezier!”
Een lampje ophangen, een rolgordijn repareren, de batterijen van een rookmelder vervangen. Met name ouderen kunnen met dit soort kleine klusjes behoorlijk onthand zitten. In Vleuten-De Meern kunnen ze dan hulp krijgen van de WIL | Buren voor Buren Klussendienst. Vandaag volgen we vrijwilliger Jos Westerink, die een afspraak heeft met mevrouw Van Stappershoef in haar huis in Vleuten.
Mevrouw Van Stappershoef – “Zeg maar El” – is een vrolijke dame van 79 jaar oud. Samen met haar zwarte cocker spaniel woont ze in een gelijkvloerse seniorenwoning, met een tuin aan het water. Drie grote struiken vullen het uitzicht. Gesnoeid door mensen van de WIL Klussendienst. Ook de brede vensterbank voor het raam is door vrijwilligers van WIL aangebracht. Vroeger deed mevrouw Stappershoef veel zelf, vooral in de tuin, maar door haar zere knie en andere lichamelijke ongemakken, zijn veel werkzaamheden haar te zwaar of te lastig geworden. “Uitbesteden is duur. En een schoonzoon die wat voor me kan doen, heb ik ook al niet, zegt ze lachend, “Dus ben ik heel blij dat ik de Klussendienst kan bellen!”
Woningbouwvereniging
Vandaag krijgt mevrouw Van Stappershoef vrijwilliger Jos Westerink op bezoek. Gewapend met een berg leertjes en een gereedschapskist ( “oudere mensen hebben meestal zelf geen gereedschap”), verdwijnt hij in de keuken om een lekkende kraan te repareren. Na wat gemorrel komt hij zeggen dat het niet gaat lukken. “Het binnenstuk van de kraan zit te vast. Ik heb het met een anti-kalkmiddel proberen los te weken, maar ik ben bang dat ik de kraan beschadig als ik er meer kracht op ga zetten”. Gelukkig kan hij wel de leidingen van de afvoer stevig aandraaien, waardoor lekkage in het keukenkastje voorlopig van de baan is. De oplossing voor de kraan komt dit keer uit onverwachte hoek.
“Hebt u de woningbouw al gebeld?”, vraagt hij. Mevrouw voegt de daad bij het woord en even later staat er een reparatie-afspraak in de agenda. Zonder dat ze het wist, had ze een onderhoudsabonnement afgesloten waaronder ook de reparatie van kranen valt. “Oh, wat gênant!”, roept ze spontaan uit. ”Ik wist niet dat ik dat abonnement had. Anders had ik geen hulp ingeroepen natuurlijk”. Jos vindt het geen probleem en blijft nog gezellig een kopje koffie meedrinken.
Kwetsbare ouderen
Mevrouw Stappershoef is een goed voorbeeld van de doelgroep waarvoor de Klussendienst van WIL | Buren voor Buren in actie komt. Weinig te besteden, minder redzaam en ook geen passende hulp vanuit de omgeving. Jos Westerink: “Zo iemand een handje helpen is een kleine moeite voor ons en een groot plezier voor hulpvrager èn vrijwilliger.”
Twee jaar is Jos nu voor WIL | Buren voor Buren aan het werk. Naast zijn baan als it-er bij Bol.com, doet hij gemiddeld één klusje in de week bij iemand in de wijk, in het weekend of op zijn vrije dag. Technisch moeilijk is het niet. “Toen ik begon, dacht ik dat het ingewikkelder zou zijn. Wat niet wil zeggen dat ik alles kan oplossen. Soms kijk ik op internet hoe ik iets moet doen. Ik ben liever voorzichtig, dan dat ik brokken maak”.
Voor de rustige, empathische It-er – in zijn vrije tijd ook nog vrijwilliger bij de Luisterlijn en mantelzorger voor zijn hoogbejaarde moeder – ligt de uitdaging en de voldoening met name in het contact met de mensen bij wie hij komt. Het inkijkje in hun leven. De verbinding die hij zo opbouwt met de buurt. ”Bij Bol werk ik met jonge, dynamische collega’s. Ik vind het fijn om daarnaast ook mensen te leren kennen in een andere situatie en/of levensfase. Meestal blijf ik na de klus nog even napraten. Die gesprekjes geven inzicht in de oudere mens en kunnen heel mooi zijn. Zo kwam ik eens bij een mevrouw met een zwaar vergeetachtige echtgenoot. Een oud-jazzmuzikant. Toen hij begon te vertellen over zijn beroep, leefde hij helemaal op, zo helder en enthousiast werd hij ineens. Hij gaf hij mij zelfs nog een tip over een goede musicus die ik nog niet kende”
Ouderen worden kwetsbaar, merkt Jos op. “Ze vallen en breken een been. Kunnen niet meer op een trap staan. Ervaren veel stress als klusjes waarvoor ze vroeger hun hand niet omdraaiden, ineens niet meer lukken. Daar wil ik graag op inspelen. Ik probeer altijd te denken vanuit hun perspectief, aan wat zìj nodig hebben. En als ik naar huis ga, realiseer ik me steeds weer hoe goed ik het zelf eigenlijk heb”.
Heb je ook een klusje waar je geen raad mee weet? (Ook als je nog niet oud bent?) Of lijkt het je leuk om (klus)vrijwilliger te worden? Kijk op www.wilinjebuurt.nl of bel 030- 677 31 31 (maandag t/m vrijdag van 9.00 -11.00 uur). WIL helpt je graag verder.